به گزارش «مجله ملكي دلتا»، ميانگين قيمت هر مترمربع زيربناي مسكوني در شهر تهران به ۳۰ ميليون تومان رسيده و در اين شرايط يك خانوار متوسط تهراني به‌طور ميانگين بايد براي خريد يك دستگاه آپارتمان ۷۵ متري با پس‌انداز يك‌سوم كل درآمد سالانه خود، ۷۷ سال منتظر بماند؛ اين درحالي است كه سن اميد به زندگي در ايران ۷۶ سال برآورد شده است.
البته اين سناريو به قيمت امروز و با فرض ثبات ارزش ريال و تثبيت درآمد خانوار و قيمت مسكن شدني است و هرگونه تغيير در اين شاخص‌ها مي‌تواند دوره انتظار را نيز تغيير دهد.
يك عمر انتظار
محاسبات شاخص دسترسي مسكن بر اساس آمارهاي بانك مركزي، وزارت راه و شهرسازي و مركز آمار ايران نشان مي‌دهد كه ميانگين ارزش يك واحد آپارتمان ۷۵ متري مطابق با الگوي مصرف در شهر تهران با قيمت‌هاي فعلي به ۲ ميليارد و ۳۰۰ ميليون تومان رسيده كه در بهترين سناريو تقريباً ۲۴ برابر ميانگين كل درآمد يك خانوار تهراني در سال ۱۳۹۹ است.
بررسي‌هاي تغيير درآمد خانوارهاي تهراني در ۳۰ سال اخير از ميانگين رشد ۲۱.۶ درصدي درآمد خانوارها در هر سال حكايت دارد. با اين حساب، با فرض اينكه درآمد خانوارهاي تهراني در سال ۱۴۰۰ به‌اندازه ميانگين ۲۹ سال اخير رشد كند و قيمت مسكن بدون هيچ تغييري تا پايان سال ثابت بماند، باز هم ميانگين ارزش يك آپارتمان ۷۵ متري در تهران حدود ۲۰ برابر ميانگين درآمد سالانه يك خانوار تهراني خواهد بود و طول دوره انتظار براي خريد مسكن باز هم به حوالي ۶۰ سال مي‌رسد.
اين در حالي است كه سال گذشته، ايرج حريرچي، معاون وزير بهداشت در يك برنامه تلويزيوني، سن اميد به زندگي در ايران را بالاي ۷۶ سال عنوان كرده بود. به‌عبارت‌ديگر، اگر سرپرست يك خانوار تهراني از بدو رسيدن به سن قانوني يعني ۱۸ سالگي مستقل شود و بخواهد با پس‌انداز يك‌سوم درآمد سالانه خود خانه بخرد، به‌طور ميانگين در بهترين سناريو بايد ۷۸ سال عمر كند و در سناريوي محتمل نيز با فرض ثبات شرايط موجود تا ۹۵سالگي قادر به خريد يك آپارتمان ۷۵ متري در منطقه متوسط تهران نخواهد بود.
قدرت ۵ برابري مسكن به درآمد
بررسي آمارهاي مربوط به تغييرات درآمد خانوارهاي تهراني و تحولات قيمت مسكن از سال ۱۳۷۱ تا سال ۱۳۹۹ حاكي از اين است كه در اين دوره ۲۹ ساله، درآمد خانوارهاي تهراني حدود ۲۲ هزار و ۴۶۰ درصد رشد كرده و از حدود ۴۲۴ هزار تومان در سال ۱۳۷۱ به ۹۵ ميليون و ۷۰۱ هزار تومان در سال ۱۳۹۹ رسيده است.
در مقابل اما، شيب افزايش قيمت مسكن در اين دوره ۲۹ ساله بسيار بيشتر بوده و ميانگين قيمت هر آپارتمان ۷۵ متري مطابق با الگوي مصرف از حدود ۲ ميليون و ۱۷۰ هزار تومان در سال ۱۳۷۱ به حوالي ۲ ميليارد و ۲۷۰ ميليون تومان در سال ۱۳۹۹ رسيده است.
مطالعه بيشتر: مطلب «توليدكنندگان مسكن، عاجز از توليد!» را در سايت مجله ملكي دلتا بخوانيد.